ಕಲಾತ್ಮಕ ರಂಗಸಜ್ಜಿಕೆ. ನೃತ್ಯ ಪ್ರಸ್ತುತಿಗೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ದೈವೀಕ ಆವರಣ. ದೇವತಾ ನಮನದೊಂದಿಗೆ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ನೃತ್ಯ ಕಲಾವಿದೆ ಮೇಘನಾ ಮಯೂರ್ ವಿದ್ಯುಕ್ತವಾಗಿ ರಂಗಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದ ದಿವ್ಯ ಕ್ಷಣಗಳು. ಖ್ಯಾತ ‘ಶ್ರೀ ಲಲಿತಾ ನಿಕೇತನ’ದ ನಾಟ್ಯಗುರು ವಿದುಷಿ. ರೇಖಾ ಜಗದೀಶ್ ಅವರ ಗರಡಿಯಲ್ಲಿ ರೂಹು ತಳೆದ ಕಲಾಶಿಲ್ಪ ಮೇಘನಾ ಹಸನ್ಮುಖದಿಂದ ಎರಡು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ನರ್ತಿಸಿದಳು.
ಹದಿಹರೆಯದ, ಮುದ್ದಾದ ಮೊಗದ ಲಾವಣ್ಯವತಿ ಮೇಘನಾ, ‘ಪುಷ್ಪಾಂಜಲಿ’ ಯಿಂದ ತನ್ನ ಪ್ರಸ್ತುತಿಯನ್ನು ಶುಭಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಖಚಿತ ಹಸ್ತಚಲನೆ, ಅಡವುಗಳ ಖಾಚಿತ್ಯ, ಸುಮನೋಹರ ಹಸ್ತ ವಿನಿಯೋಗಗಳು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದ್ದವು. ನೃತ್ತಗಳ ಆಲಾಪ ಸುಮನೋಹರವಾಗಿದ್ದರೆ, ಜತಿಗಳ ವೈವಿಧ್ಯ ಸೊಬಗನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದವು.
ಶುದ್ಧ ಧನ್ಯಾಸಿ ರಾಗದ ‘ಪ್ರಣವಾಕಾರ ಸಿದ್ಧಿ ವಿನಾಯಕ’ನನ್ನು ಭಕ್ತಿಪುರಸ್ಸರವಾಗಿ ಆರಾಧಿಸುತ್ತ, ಪಾರ್ವತೀತನಯನಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಿಯನ್ನು ನೀಡೆಂದು ಬೇಡಿದಳು. ಗೌಳೀರಾಗದ ಶಿವಸ್ತುತಿ, (ರಚನೆ -ಸ್ವಾತಿತಿರುನಾಳ್ ) – ‘ ಶಂಕರ ಶ್ರೀಗಿರಿ ನಾದಪ್ರಭು’ ವನ್ನು ಮೇಘನಾ, ತನ್ನ ಪೌರುಷ ಸ್ಪರ್ಶದ ನೃತ್ತಗಳ ನಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸುತ್ತ, ರಭಸದ ಅಡವುಗಳಿಂದ ನರ್ತನವಾಡುತ್ತ, ಢಮರುಗವನ್ನು ಝೇಂಕರಿಸಿದ ರೀತಿ ಶಂಕರನ ಮೇರುವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟವು. ಮಿಂಚಿನ ಸಂಚಾರದ ಆಂಗಿಕಾಭಿನಯ, ಆಕಾಶಚಾರಿಗಳ ಆವರ್ತನ, ಕಲಾವಿದೆಯ ಭಾವೋನ್ಮಾದ, ಭಕ್ತಿಯ ಆವೇಶ, ಶರಣ್ಯ ಭಾವ ದೃಗ್ಗೋಚರವಾಗಿದ್ದವು.
ಗುರು ರಾಧಾ ಶ್ರೀಧರ್ ನೃತ್ಯ ಸಂಯೋಜಿಸಿದ – ‘ಪಾಲ್ಗಡಲ್ ಅಲೈ ಮೇಲೆ…’ ಮಲಗಿರುವ ರಂಗನಾಥನ ‘ದಶಾವತಾರ’ ( ರಾಗಮಾಲಿಕೆ-ಆದಿತಾಳ) ಬಹು ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಅಷ್ಟೇ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಮೂಡಿ ಬಂದು ನೋಡುಗರಲ್ಲಿ ಆನಂದ ತಂದಿತು. ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನರಸಿಂಹಾವತಾರದಲ್ಲಿ ಕಲಾವಿದೆ, ನಾಟಕೀಯ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಅಮೋಘವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಳು. ನೃತ್ತಗಳ ಲಾಸ್ಯದಲ್ಲೂ ಸೈ, ಅಭಿನಯದ ಸೊಗಸಿನಲ್ಲೂ ಸಮರ್ಥಳಾದ ಮಯೂರಳ ನೃತ್ಯ ಪ್ರಸ್ತುತಿ ಮೆರಗನ್ನು ಬೀರಿತು.
ಮಾರ್ಗ ಪದ್ಧತಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಹಂತ ‘ವರ್ಣ’-ಸಾಧನೆ ಮತ್ತು ನೈಪುಣ್ಯತೆಗಳ ಕನ್ನಡಿಯಿದ್ದಂತೆ. ಸಂಕೀರ್ಣ ನೃತ್ತಗಳ ದೀರ್ಘಬಂಧದಲ್ಲಿ ಅಭಿನಯಕ್ಕೂ ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ. ನೃತ್ತಾಭಿನಯದ ಸಮರ್ಥ ನಿರ್ವಹಣೆ, ತಾಳ-ಲಯಗಳ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತ, ಅಗಾಧ ನೆನಪಿನ ಶಕ್ತಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ ‘ವರ್ಣ’ ಸಮರ್ಪಣೆ ಸುಲಭದ ಪ್ರಸ್ತುತಿಯಲ್ಲ. ನೃತ್ಯ ವ್ಯಾಕರಣದ ಸಮಸ್ತ ಮಜಲುಗಳನ್ನೂ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬೇಕಾದ ಈ ಕ್ಲಿಷ್ಟವಾದ ಅಷ್ಟೇ ಹೃದ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಲಾವಿದೆ ಗೆದ್ದರೆ, ಮುಂದಿನ ಕೃತಿಗಳ ಪ್ರಸ್ತುತಿ ಅಷ್ಟೇ ಸಲೀಸು.
ಕಲಾವಿದೆ ಮಯೂರ ಮುಕ್ಕಾಲು ಗಂಟೆಯ ಕಾಲಾವಧಿಯ ಈ ದೀರ್ಘಬಂಧವನ್ನು ತನ್ನ ದೈಹಿಕ ಧಾರ್ಡ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಕಲಾನೈಪುಣ್ಯದಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸಿದ ವೈಖರಿ ಸ್ತುತ್ಯಾರ್ಹ. ಭಕ್ತಿ ಕೇಂದ್ರಿತ ವರ್ಣವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನರ್ತಕಿ, ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಸಮಗ್ರ ವರ್ಣರಂಜಿತ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು, ಅವನ ಲೀಲಾವಿನೋದಗಳನ್ನು ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಬಗೆ ಮನನೀಯವಾಗಿತ್ತು.
‘ನಿನ್ನೆ ನೆರೆ ನಂಬಿದೆ…’ ಎಂದು ಭಕ್ತಿ ಪಾರಮ್ಯದಿಂದ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ನೃತ್ಯಾರ್ಚನೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾ -ನೃತ್ತಮಾಲೆಗಳಿಂದ ಅವನನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಕೃತಿಯನ್ನು ಗುರು ವೀಣಾಮೂರ್ತಿ ಮನೋಹರವಾಗಿ ನೃತ್ಯ ಸಂಯೋಜಿಸಿದ್ದರು. ಕುರೂಪಿಯೆಂದು ಕೀಳರಿಮೆಯಿಂದ ಕೊರಗುತ್ತಿದ್ದ ಕುಬ್ಜೆಯನ್ನಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಅವಳ ನ್ಯೂನತೆ ನೇರ್ಪಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೆ ಅವಳಿಗೆ ಸಾಯುಜ್ಯ ದೊರಕಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಕರುಣಾಮಯಿಯ ಕಥಾನಕ, ಸಂಚಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂತು. ಮಮತೆಯ ಸೆಲೆಯಾದ ತಾಯಿ ಯಶೋದೆ ಮತ್ತು ತುಂಟಕೃಷ್ಣನ ನಡುವಣ ವಾತ್ಸಲ್ಯಪೂರಿತ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ನಾಟಕೀಯ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮನಮುಟ್ಟಿದವು. ರಮ್ಯಾಭಿನಯದೊಂದಿಗೆ, ಮಂಡಿ ಅಡವು, ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ವಿವಿಧ ಚಾರಿಗಳು ಮನಮೋಹಕವಾಗಿದ್ದವು.
ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಬಾಲಲೀಲೆಗಳು, ಪೂತನಿ ಸಂಹಾರ, ಕೃಷ್ಣ-ಕುಚೇಲರ ಸ್ನೇಹ, ಗೋವರ್ಧನ ಗಿರಿಧಾರಿ ಮತ್ತು ಕಾಳಿಂಗಮರ್ಧನ ಮುಂತಾದ ಪ್ರಸಂಗಗಳ ಜೊತೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಭಗವದ್ಗೀತೆ- ವಿಶ್ವರೂಪ ದರ್ಶನದವರೆಗೆ ಮಯೂರ, ಪಾಂಗಿತವಾಗಿ ತನ್ನ ನೃತ್ಯ ಝೇಂಕಾರದಲ್ಲಿ ರಸಿಕರನ್ನು ಸೆಳೆದೊಯ್ದಳು.
ಅನಂತರ-ಅಂಡಾಳ್ ಅಲಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಕಲಾವಿದೆ ‘ನವರಸ ನಾಯಕಿ ವಾಸವಿಯನ್ನು ಮನಸಾರೆ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತ, ಆಕೆಯ ಪ್ರಸನ್ನಭಾವವನ್ನು ಆವೀಷ್ಕರಿಸಿದಂತೆ, ಮುನಿದ, ದುಷ್ಟ ಶಿಕ್ಷಕಳಾದ ಭಯಂಕರಿ ಪರಾಶಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತು ಸ್ತುತಿಸಿದ ಆನಂದ ನರ್ತನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಏಕಾಗ್ರ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಮರ್ಪಿಸಿದಳು.
ಮುಂದೆ- ಕಮಾಚ್ ರಾಗದ ಕೃತಿಯನ್ನು ‘ಬ್ರೋಚೇವಾ ರೆವರುರಾ’ ವಿವಿಧ ಸಂಚಾರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಹು ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಿದಳು ಮಯೂರ. ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಾಲಮುರಳೀ ಕೃಷ್ಣ ರಚಿಸಿದ ಬೃಂದಾವನೀ ರಾಗದ ‘ತಿಲ್ಲಾನ’ -ರಂಗಾಕ್ರಮಣದಲ್ಲಿ, ಲವಲವಿಕೆಯ ಹೆಜ್ಜೆಗತಿಗಳಿಂದ, ಮಿಂಚಿನ ಸಂಚಾರದ ನೃತ್ತವಲ್ಲರಿಗಳಿಂದ ವಿಜೃಂಭಿಸಿತು. ಅಂದು- ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನೋತ್ಸವದ ಸಂದರ್ಭ- ಭಾವನಾತ್ಮಕತೆಯ ಮಹಾಪೂರ ಹರಿದು, ಕಲಾವಿದೆ ಅಮಿತೋತ್ಸಾಹದಿಂದ ನರ್ತಿಸಿದ ಬಗೆ ರಸಿಕರ ಹೃನ್ಮನ ತಣಿಸಿತು.
*************************